Lins volgt de hele maand april een intensieve Yoga Teacher Training in het spirituele hart van India, Rishikesh. Het zware lesschema, het veganistisch dieet en de ware Indische levensstijl vormen een stevige uitdaging voor haar en haar internationale groep lesgenoten. Ze vertelt.

Mijn laatste blog schrijf ik op de luchthaven van Dehradun. Klaar voor de terugreis. Binnen 20 uur ben ik thuis, spannend!

Ik kijk terug naar een fantastische ervaring. Als betoverd genoot ik de laatste dagen van al het moois rondom me. En ik dacht na over alle lessen die we kregen. We hebben een berg kennis te verwerken, die we op onze eigen manier kunnen vertalen naar boeiende yoga- en meditatielessen en nog meer zalige massages.

Ik hoop dat ik de mooie waarden die werden besproken tijdens de filosofielessen, kan vasthouden. Het is opvallend hoe snel we hervallen in oude gewoontes, in die kleine zonden. Vooroordelen, oogkleppen, roddelen -ook al is het niet negatief bedoeld, zich opwinden over onbenulligheden,… Zelfs hier in deze vredige shanti-shanti omgeving gebeurt het! Het is menselijk… Ik hoop dat ik voor mezelf een gulden middenweg kan vinden. Zonder emoties en af en toe een kleine frustratie rondlopen, lijkt me ook maar niets! En als jullie me even niet vinden, ben ik weggekropen in die zalige stilte die ik hier heb leren kennen.

Het was een fantastische ervaring om te vertoeven tussen een groep internationale studenten van alle leeftijden. Met de weinige mensen waarmee het niet echt klikte in het begin, had ik toch een connectie op het einde. Ik was er over uit dat ik niet met iedereen vriendjes kán en moét zijn, maar het was leuk om te zien dat we elkaar konden verbazen. Het is geweldig om te zien hoe een mens groeit in zijn leven.

Tijdens de voorbije maand heb ik de jonge mensen in de groep uitgebreid geobserveerd. Ik herkende het enthousiasme en ook de naïviteit en de gekke eigenschappen. Ik realiseerde me hoe we met het ouder te worden toch echt wijzer worden… Het maakt me benieuwd naar wat er nog allemaal moet komen!

Wat me ook opviel, is hoeveel druggebruik er is bij die jonge generatie. In een spirituele stad waar geen vlees, geen vis en geen alcohol voor handen is en waar je met moeite een ei kan vinden, liggen wiet, hasj en zelf harddrugs voor het rapen. Hoe yogi veel mensen zich voordoen, zo stoned lopen ze heel de dag te wezen.

Rondkijkend naar de mengelmoes van mensen op de luchthaven, besef ik dat dit land een verwarde maar bijzondere indruk heeft nagelaten. Hoe vuil het ook is, hoeveel stront je ook kan omringen, hoe slecht de hygiëne ook is en hoe ziek je ook wordt van het eten, het laat een schittering achter. De mooie kleuren, de lieve mensen, the way of living, het doet iets met je. Ik ga ook terug thuis met dezelfde open blik naar de dingen kijken, want er is zoveel dat wij niet meer zien. En dat is spijtig. Moeilijk is het niet, we weten alleen vaak niet hoe. Met Mariposa willen we daar verandering in brengen, door mensen te helpen ontspannen, voelen en zichzelf te leren versterken. De ideale basis voor een open blik en vertrouwen in het leven!

Ik kijk zo uit naar mijn thuiskomst, waar mijn echte leven zich afspeelt. Mijn liefje ruiken, horen en voelen. Mijn mamatje met een knuffel geruststellen dat alles ok is met me. Mijn hart maakt nu al sprongetjes. Ik ben zo benieuwd naar de verhalen van m’n familie en vrienden. Een maand is niet lang, maar zo voelde het wel aan. Ik heb vaak gevoeld hoe graag ik de mensen rondom me zie. Hoe gezegend ik ben met een liefdevolle familie en fantastische vrienden, één voor één mooie, unieke wezens.

Deze reis heeft me geholpen om de grote angst voor de financiële onzekerheid en voor onze gekke plannen tot een kleine bijkomstigheid te maken. Laat ik het een gezonde podiumvrees noemen. Ik heb vertrouwen in onze plannen, geloof dat we mooie dingen zullen bereiken en anderen kunnen helpen. Nu alleen maar hopen dat anderen dat ook zien en dan verder vertellen. Ik ben alvast enorm klaar om er in te vliegen als ik terug ben!!

Knuffels, love
Lins xxx