“We zijn op aarde gekomen om te sterven, daar kunnen we niet onderuit.”, zei vandaag de mama van een vriendin. Een mama die we gingen bezoeken met een handjevol jonge grieten. Ze is terminaal. We waren voorbereid op het ergste, maar haar exotische uiterlijk bleek nog niets aan schoonheid te hebben ingeboet. Een mooie blos op de wangen, gekleurde lippen, een schattige tijgerprint shirt en een zalige glimlach om het af te maken.

Wat zeg je tegen iemand die terminaal is? Het was een vraag waar we niet lang mee zaten: we waren amper binnen, wanneer Mamilou luidop verkondigde dat ze hier lag om te sterven. “Maar ja, dat is het leven.”, voegde ze er aan toe. Ze weet dat ze moet gaan, ze bereidt zich voor, schrijft teksten voor haar begrafenis en plant het tot in de puntjes. Of ze niet liever wat langer was gebleven? “Natuurlijk! Maar het is nu zo, dus we moeten er niet over zeuren.” zegt ze beslist. “Nu mijn tijd gekomen is, kan ik er maar beter vrede mee nemen en er nog het beste van maken.”

Er het beste van maken, het klinkt redelijk cliché, maar zij doet het écht. Tijdens het hele bezoek is haar glimlach niet van haar lippen geweken. Op een gegeven moment kwam een personeelslid de deur sluiten omdat we net iets te veel lawaai –lees: plezier- maakten.

Mannekes, wat een mentaliteit heeft die vrouw. Haar moed raakte me diep in mijn hart, het zette me aan het denken. Als ik terugdenk aan haar, krijg ik een warm gevoel, een glimlach en vooral het voornemen om haar woorden te onthouden. Ik besef hoe belangrijk het is om je te laten omringen door inspirerende mensen. We moeten ons enkel open stellen en hen zien. Inspiratie zit in een klein hoekje. Net zoals kansen en opportuniteiten. Hoeveel dingen missen we niet, gewoon omdat we niet kijken? Omdat we te druk zijn, al bezig met het volgende, nog voor we klaar zijn met nu…

Het leven gaat zo snel, al vliegen de quotes over genieten ons om de oren. Zelf probeer ik dankbaar te zijn voor de dingen die ik heb, me niet te frustreren om de dingen die ik niet heb of de dingen die niet gaan zoals ik het wil. En ook al lukt dat niet altijd, toch voel ik de rust die dit me brengt. De angst voor het onzekere is kleiner, het geloof daarentegen veel groter.

Dit keer droom ik de dromen en ben ik niet meer bang om (te proberen) ze waar te maken. En ook al lukt het niet allemaal, at least we tried! Lieve vrienden, om het met eeuwenoude woorden te zeggen: tijd gaat snel, gebruik hem wel.

En Mamilou, we zullen onze kleurigste outfits uit de kast nemen, wijn drinken in plaats van koffie en jouw leven vieren als afscheid, zoals je het vroeg. Maar blijf toch nog maar zo lang mogelijk in ons midden, want ik wil nog wel wat lesjes van jou leren.

Love, Lins